Όπου κι αν πας να μη χαθείς

« Όπου κι αν πας να μη χαθείς»

(βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Σκορίνη)

Ο Ορέστης, ένας σύγχρονος περιπλανώμενος Οδυσσέας, ξετυλίγει το νήμα της προσωπικής του διαδρομής η οποία την ίδια στιγμή αντανακλά την πορεία μιας ολόκληρης γενιάς από τη δεκαετία του ’50 έως και τις μέρες μας. Το συναρπαστικό «ταξίδι» του Ορέστη ακροβατεί εντέχνως ανάμεσα στο ιδιωτικό και το συλλογικό, το υποκειμενικό και το πολιτικό, ανάμεσα στην νεότερη Ιστορία και τις ιστορίες. Οι ανεκπλήρωτες έρωτες συνομιλούν με τα πολιτικά αδιέξοδα, η ενηλικίωση του ήρωα συναντά τη διαμόρφωση του εγχώριου και διεθνούς πολιτικού σκηνικού, η ζωή διαδέχεται το θάνατο για να έχουμε τελικά στα χέρια μας έναν τρισδιάστατο και σύνθετο χαρακτήρα, έναν τρωτό άνδρα εμποτισμένο από τις αντιφάσεις και τα λάθη του ο οποίος όμως δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να αγωνίζεται για έναν καλύτερο κόσμο.

Το μυθιστόρημα Όπου κι αν πας να μη χαθείς του Νίκου Σκορίνη γίνεται η ιδανική αφετηρία για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου θεατρικού κειμένου που θα γεννηθεί εξολοκλήρου μέσα από τη διαδικασία των προβών. Πότε σε πρώτο πρόσωπο και πότε σε τρίτο, άλλοτε σε μορφή ημερολογίου με συχνές αναφορές στη σπαρακτική ερωτική αλληλογραφία του Ορέστη και μετά ξανά πίσω στη γειωμένη πραγματικότητα και τα γεγονότα της πολιτικής σκηνής, το Όπου κι αν πας να μη χαθείς προσφέρει ένα συναρπαστικό πεδίο σύνθετου σκηνικού παιχνιδιού: χιούμορ, συγκίνηση, δράση, ατμόσφαιρες, ανατροπές είναι λίγα από τα πολύτιμα υλικά που συναντάμε στο βιβλίο και μεταφέρονται επί σκηνής για να συνθέσουν ένα αυτόνομο και συναρπαστικό δραματικό έργο. Μια παράσταση χωρίς ευδιάκριτες διαχωριστικές γραμμές όπου η λογοτεχνία, το θέατρο και το ντοκουμενταρισμένο υλικό συνομιλούν σκηνικά, η αφήγηση και η δράση εναλλάσσονται δημιουργικά έτσι ώστε να παρουσιαστεί επί σκηνής μια εκ νέου ολότητα με δικιά της ταυτότητα, ένα έργο που σε κάνει να μάθεις, να σκεφτείς, να συγκινηθείς, να αισθανθείς.