Ο Δημήτρης Μυλωνάς έκανε μια εξαιρετική σκηνοθετική δουλειά πάνω στον Τσέχωφ, καίρια, αντικειμενική, ρεαλιστική. Εξελίσσεται σε έναν ικανότατο σκηνοθέτη με άποψη και πλούτο ιδεών που έχει πολλά ακόμη να καταθέσει στο θέατρό μας.

Ειρήνη Αιβαλιώτου, catisart.gr, 24/11/15

 

O Δημήτρης Μυλωνάς σκηνοθέτησε δημιουργικά, περιλαμβάνοντας στο σύνολο της παράστασης πολύ από το κωμικό ταλέντο των ηθοποιών του και το γλυκύπικρο της γραφής του σπουδαίου ρώσου δραματουργού. Στάσιμα και χορικά καθ΄ όλη τη διάρκεια της παράστασης, με στοιχεία καμπαρέ, επιθεώρησης, μιούζικαλ και μελοδράματος, στοιχεία πολεμικών τεχνών καθώς και αρκετής μουσικής επί σκηνής.

Aριάδνη Καναβάκη, kulturospoupa.gr, 24/11/15

 

Μια πολυδιάστατη παράσταση με πολλές αναφορές και ένα μπλέξιμο διαφόρων ιδεών ως προς την απόδοση των έργων του Τσέχωφ επί σκηνής. Μια παράσταση που περνάει μέσα από την κλασική κατηγοριοποίηση του Ευρωπαϊκού θεάτρου, το μουσικό θέατρο, το θέατρο μορφών και τα σύνθετα θεάματα. Ένας συνδυασμός μέσω του οποίου ο Δημήτρης Μυλωνάς με τον Αλέξανδρo Αχτάρ, τη Μυρτώ Γκόνη, τον Πάρη Θωμόπουλο και τον Παναγιώτη Μπρατάκο δημιούργησαν ένα «μικρόκοσμο» του Τσέχωφ με μεγάλη αλήθεια.

Eλένη Μολφέτα, evart.gr, 2/12/15

 

Η παράσταση σφύζει από ζωή, ταλέντο, ταξίδι των ηθοποιών μέσα σε αυτό που κάνουν, μουσική (διφωνίες, τριφωνίες, τετραφωνίες, soli κτλ), ενέργεια που εκπέμπεται από τα τόσο δουλεμένα σώματα τους, υπέροχη κίνηση, παιχνίδι και πολλή δουλειάααα, που μαρτυρείται πίσω από αυτό που παρακολουθείς. Η παράσταση είναι μια αφορμή για να σπάσει η στερεότυπη εικόνα που έχουν πολλοί για τα έργα του Τσέχωφ: «Είναι βαριά!!». Οι ηθοποιοί βουτάνε με τόση όρεξη στο υλικό τους και αποδεικνύουν ότι το χιούμορ υπάρχει τόσο έντονο μέσα στο έργο του Τσέχωφ, όσο και στην καθημερινή μας ζωή (από την οποία και εμπνεύστηκε και δημιούργησε ο συγγραφέας). Μέσα στο χειρότερο κακό που μας συμβαίνει ελλοχεύει η πιο μεγάλη φάρσα! Έτσι λοιπόν, παρακολουθώντας αυτό το ταξίδι σκέφτεσαι (μοιραία), ταυτίζεσαι (ενδεχομένως), γελάς (όχι …χαχανίζεις), συγκινείσαι (από το πάθος τους) και απολαμβάνεις.

Bασίλης Ψυλλάς, sportvoice24.weebly.com, 7/12/15

 

Υπάρχει, βλέπετε, σκηνική ευγένεια και, μαζί, η άγουρη χάρη της νιότης, η επικοινωνιακή ευστροφία και το μεταδοτικό κέφι ενός τετραμελούς θιάσου που αλλάζει, με μιαν ανάσα, ρόλους και ήθη… Υπάρχει, βέβαια, και «κάτι» πέρα από το ταλέντο του θιάσου ή την ευρηματική σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά, ο οποίος εμβαπτίζει υφολογικά τον τσεχοφικό ρεαλισμό στο μαγγανοπήγαδο του σουρεαλισμού δίχως να φτάνει στα άκρα αλλά και δίχως να προδίδει το ευγενές περιεχόμενο.

Ιλειάνα Δημάδη, Αθηνόραμα, 11/12/15

 

Η δουλειά που έχουν κάνει σε κίνηση, τραγούδι, συντονισμό, αλλά και ερμηνεία στις δραματικές και πικρές στιγμές του έργου είναι εμφανής από τα πρώτα λεπτά. Το συγκινησιακό φορτίο που περνούν στο θεατή αυτές οι στιγμές, αλλά και το κέφι και η ζωντάνια τους, με κάνει να θεωρώ ότι η ομάδα αυτή έχει μέλλον, τόσο ομαδικό, όσο και ατομικό, αρκεί να συνεχίσουν με την ίδια ένταση και πάθος. Υπηρέτησαν το όραμά τους και την αποστολή τους στην παράσταση με συνέπεια και συνέχεια και αυθόρμητο κέφι.

Γιώργος Χριστόπουλος, onlytheater.gr, 15/12/15