Ο Φλέτσερ γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1579 (βαφτίστηκε στις 20 Δεκεμβρίου) στο Ράι του Σάσεξ και πέθανε από την πανούκλα τον Αύγουστο του 1625 (θάφτηκε στις 29 Αυγούστου στο St. Saviour’s , Southwark ). [1] Ο πατέρας του Richard Fletcher ήταν ένας φιλόδοξος και επιτυχημένος κληρικός που ήταν με τη σειρά του πρύτανης του Peterborough , επίσκοπος του Μπρίστολ , επίσκοπος του Worcester και επίσκοπος του Λονδίνου (λίγο πριν από το θάνατό του), καθώς και εφημέριος της βασίλισσας Ελισάβετ .
Το 1606, άρχισε να εμφανίζεται ως θεατρικός συγγραφέας για τα Παιδιά των Απολαυστικών της Βασίλισσας , στη συνέχεια παίζοντας στο θέατρο Blackfriars . Επαινετικοί στίχοι του Richard Brome στο Beaumont και του Fletcher 1647 folio τοποθετούν τον Fletcher στην παρέα του Ben Jonson . ένα σχόλιο του Τζόνσον στον Ντράμοντ επιβεβαιώνει αυτόν τον ισχυρισμό, αν και δεν είναι γνωστό πότε ξεκίνησε αυτή η φιλία. Στην αρχή της καριέρας του, η πιο σημαντική σχέση του ήταν με τον Francis Beaumont . Οι δυο τους έγραψαν μαζί για μια δεκαετία, πρώτα για τα παιδιά και μετά για τους άνδρες του βασιλιά. Σύμφωνα με ένα ανέκδοτο που μεταδόθηκε ή εφευρέθηκε από τον John Aubrey, ζούσαν επίσης μαζί (στο Μπάνκσαϊντ ), μοιράζοντας ρούχα και έχοντας «μια ατάκα στο σπίτι μεταξύ τους». Αυτή η εγχώρια ρύθμιση, αν υπήρχε, τερματίστηκε με τον γάμο του Beaumont το 1613 και η δραματική τους συνεργασία έληξε αφού ο Beaumont αρρώστησε, πιθανώς από εγκεφαλικό, την ίδια χρονιά.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Φλέτσερ είχε μετακομίσει σε στενότερη σχέση με τους άνδρες του βασιλιά. Συνεργάστηκε με τον Σαίξπηρ στο Henry VIII , οι δύο Noble συγγενείς και χαμένες Cardenio , η οποία είναι κατά πάσα πιθανότητα (σύμφωνα με ορισμένους σύγχρονους μελετητές) τη βάση Lewis Theobald παιχνίδι «s Διπλό ψεύδος . Ένα έργο που έγραψε μεμονωμένα εκείνη την περίοδο, το βραβείο της γυναίκας ή το εξημερωμένο , είναι μια συνέχεια του The Taming of the Shrew . [5]Το 1616, μετά το θάνατο του Σαίξπηρ, ο Φλέτσερ φαίνεται ότι είχε συνάψει μια αποκλειστική συμφωνία με τους άνδρες του βασιλιά παρόμοια με αυτή του Σαίξπηρ. Ο Φλέτσερ έγραψε μόνο για εκείνη την εταιρεία μεταξύ του θανάτου του Σαίξπηρ και του θανάτου του εννέα χρόνια αργότερα. Δεν έχασε ποτέ τη συνήθειά του για συνεργασία, συνεργαζόμενος με τον Nathan Field και αργότερα με τον Philip Massinger , ο οποίος τον διαδέχθηκε ως θεατρικός συγγραφέας για τους άνδρες του βασιλιά. Η δημοτικότητά του συνεχίστηκε καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής του. το χειμώνα του 1621, τρία από τα έργα του παίχτηκαν στο δικαστήριο. Πέθανε το 1625, προφανώς από πανούκλα. Φαίνεται ότι είχε ταφεί στον σημερινό καθεδρικό ναό Southwark , αν και η ακριβής τοποθεσία δεν είναι γνωστή. υπάρχει μια αναφορά από την Aston Cockayneσε έναν κοινό τάφο για τους Fletcher και Massinger (επίσης θαμμένος στο Southwark). Το πιο σίγουρο είναι ότι δύο απλές παρακείμενες πέτρες στο πάτωμα της Χορωδίας του καθεδρικού ναού Southwark, η μία με την ένδειξη « Edmond Shakespeare 1607» και η άλλη «John Fletcher 1625» αναφέρονται στον μικρότερο αδελφό του Σαίξπηρ και στον θεατρικό συγγραφέα. Η μαεστρία του είναι πιο αξιοσημείωτη σε δύο δραματικούς τύπους, την τραγικομανία και την κωμωδία των τρόπων . [6]