Νύχτα 30ής Μαΐου 1941, Αθήνα.
Τρεις ατρόμητοι νεαροί σκαρφαλώνουν κρυφά στην Ακρόπολη και κάτω απ’ τη μύτη της γερμανικής φρουράς, κατεβάζουν τη σβάστικα και την πετούν σ’ ένα πηγάδι. Είναι «η πρώτη πράξη αντίστασης κατά του φασισμού στη σκλαβωμένη Ευρώπη». Οι έρευνες για την ανεύρεση της σημαίας αποβαίνουν άκαρπες.

Η σημαία όμως δεν έχει χαθεί. Βρίσκεται σε ένα σπίτι. Στην Αθήνα. Σήμερα. Στα χέρια μιας οικογένειας που αδυνατεί να αντιμετωπίσει το αδιέξοδό της.
Η μητέρα πίνει, ο πατέρας εθισμένος στα χαρτιά, η κόρη εργασιομανής, επενδύει όλο της το «είναι» στην καριέρα, αφήνοντας- υπό τον φόβο της κριτικής και της κοινωνικής προκατάληψης- κρυφή τη σχέση με τη σύντροφό της. Και στο επίκεντρο ο παππούς, ήρωας του άλλοτε, καθηλωμένος στην ακινησία του…

Η σημαία των Αθηνών του Ανδρέα Κεντζού είναι μια μαύρη οικογενειακή κωμωδία για τα σαθρά θεμέλια των ανθρώπινων σχέσεων που μάταια αγωνιούν να σταθούν ανάμεσα σε μυστικά, αυθαίρετες προσδοκίες και ζωτικά ψεύδη. Η σημαία – σύμβολο μιας σπουδαίας πράξης αντίστασης του παρελθόντος, βρίσκεται σε χέρια που δεν μπορούν να την αντέξουν. Η ανάγκη για ελευθερία – κοινωνική και ατομική, για αποδοχή, συμπερίληψη και ίσα δικαιώματα στην πράξη για όλους, είναι παντοτινή.