Το Camino Real, στα ισπανικά “η βασιλική οδός” ή Cá-mino Réal με την προφορά που προτιμούσε ο Oυίλιαμς, “ο δρόμος της αλήθειας”, είναι μια υπαρξιακή αναζήτηση που επιχειρεί να απαντήσει στα “για πού; ως πότε; γιατί;” των αποκαμωμένων ταξιδιωτών.
Το δικό μας Καμίνο είναι μια μεταφορά της εσάνς του έργου στο σήμερα – πώς θα μπορούσε να μην; Το αποτέλεσμα της αναγωγής των αρχετύπων του Γουίλιαμς στην ελληνική, εκ αρχαιοτάτων χρόνων, ενίοτε καταπιεστική, άλλοτε ενωτική παράδοση. Ας επανοικειοποιηθούμε όλες τις εκφάνσεις της, την ορθοδοξία, τα αρχαία Διονύσια και τα πανηγύρια με κλαρίνα. Με αυτή τη διαδικασία επεξεργασίας του έργου, τα σύμβολα εξυψώθηκαν σε πανανθρώπινα πρότυπα και έπειτα συμπυκνώθηκαν σε ανθρώπους της διπλανής πόρτας.
Και για όσους σας ρωτήσουν τι είδατε, “το Καμίνο Ρεάλ είναι μία γελοιογραφία που την κοιτάς ανάποδα”.
Πρεμιέρα: 23 Μαΐου, 20.30 – 23:00
Μέρες και ώρες των παραστάσεων: 23, 24, 25, 26, 30, 31 Μαΐου, 1,2 Ιουνίου 20:30- 23:00
Τιμές εισιτηρίων: με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά
Αίθουσα: κάτω αίθουσα
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΝΕΩΤΕΡΑΣ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΟΥ
Διάσημοι ιστορικοί, λογοτεχνικοί και γνώριμα αρχετυπικοί χαρακτήρες χαραγμένοι στο συλλογικό ασυνείδητο του θεατή βρίσκονται αναπάντεχα και αναπόφευκτα σε μια ισπανόφωνη πόλη κάπου στη Νότια Αμερική.
Δύο παράλληλα ρομάντσα καταδικασμένα μοιρολατρικά να αποτύχουν: η “Κυρία με τις καμέλιες” Μαργαρίτα Γκωτιέ και ο ξακουστός εραστής Καζανόβας, έκφυλοι, ιδιοτελείς, μπουρζουά. Ο τυπικός Αμερικάνος μποξέρ Κίλροϋ, ευνουχισμένος πια από μια πάθηση της καρδιάς του, και η Εσμεράλδα, που ανακτά την παρθενιά της με κάθε πανσέληνο, μια bimbo like περσόνα που αναδεικνύεται σε φεμινιστικό σύμβολο, γιατί τι άλλο είναι η παρθενία παρά ένα κοινωνικό κατασκεύασμα;
“Ολομόναχοι και φοβισμένοι” οι χαρακτήρες κουβαλούν την θρησκευτική ενοχή ανθρώπων που έχουν εντρυφήσει άμετρα στις επίγειες απολαύσεις -ή απλά έτυχε να είναι ομοφυλόφιλοι ή κομμουνιστές στην Αμερική του ’50• είναι κολλημένοι σε μια ατέρμονη λίμπο.
Η ελευθερία των επιλογών, ένα μοτίβο που εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε στάση, είναι η κεντρική ιδέα ή -καλύτερα- απορία του έργου.
Οι χαρακτήρες του Γουίλιαμς κατατρεγμένοι από τη ζωή, σαρτρικά καταδικασμένοι να είναι ελεύθεροι και τρομαγμένοι από το αιώνιο κενό, αποτάσσονται την ελευθερία τους και βρίσκουν καταφύγιο στο όνειρο.
Συντελεστές Παράστασης:
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΛΕΞΗΣ ΣΟΛΟΜΟΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ/ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΟΛΙΝΑ ΣΤΑΜΟΥΛΗ
ΠΑΙΖΟΥΝ: Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΒΟΗΘΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΜΑΡΩ ΤΣΟΜΠΟΥ ΑΤΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΥΓΕΝΙΑ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΚΗΝΙΚΑ: ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΜΑΣΤΟΡΗ
ΦΩΝΗ: ΙΩΑΝΝΑ ΦΡΟΥΔΑΡΑΚΗ
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΕΒΕΛΙΝΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ, ΦΟΙΒΗ ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: ΒΛΑΣΗΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ
ΚΙΝΗΣΗ: ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΟΣΧΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: CONE BE
ΑΦΙΣΑ & ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΜΑΣΤΟΡΗ
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΓΕΡΑΜΟΥΤΣΟΥ, ΝΑΣΙΑ ΜΑΣΤΡΑΓΓΕΛΗ
TRAILER: ΤΑΣΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ, ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ ΑΠΕΡΓΗ
