Το έργο:
Μια οικογένεια δέχεται μετά το διαζύγιο των γονέων άλλο ένα, πολύ σοβαρότερο πλήγμα όταν η έφηβη κόρη εμφανίζει ξαφνικά ένα αυτοάνοσο σύνδρομο που απειλεί άμεσα τη ζωή της.
Το ταξίδι στην Αμερική απλά επιβεβαιώνει ότι η ιατρική χρειάζεται χρόνο για να βρει την απάντηση.
Ωστόσο ο χρόνος κυλάει αντίστροφα και αμείλικτα. Και μόνο ένα θαύμα μοιάζει ικανό να ανατρέψει ριζικά τα δεδομένα που οδηγούν αργά και σταθερά στο θάνατο το νεότερο και πιο αθώο μέλος της οικογένειας.
Ο άνθρωπος από το παρελθόν που ξαφνικά θα εμφανιστεί, μπορεί άραγε να κάνει αυτό το θαύμα;

Σημείωμα σκηνοθέτη:
Το Νεοελληνικό έργο επιμένει.
Ευτυχώς για την τέχνη, δυστυχώς για τη ζωή, η καθημερινότητα μάς παρέχει άφθονο υλικό δυστυχίας και φρίκης που ο συγγραφέας οφείλει να μετουσιώνει σε δημιουργική πνοή κι αυτό κάνει ο φίλος, συγγραφέας Ανδρέας Κεντζός. Σκάβει βαθιά, βρίσκει τα ορυκτά των ψυχισμών και οδηγεί τους ήρωες ενός οικογενειακού δράματος στο στέρεο έδαφος της εμπνευσμένης γραφής του.
Ο έρωτας και η προδοσία του, η ρωγμή, η πτώση, τα θραύσματα μιας ολότητας που διερράγη, ο θάνατος, η ανάσταση, το θαύμα και η παρωδία του, είναι συστατικά της συγγραφικής του μαγειρικής. Ως αποτέλεσμα τούτων, ο συγγραφέας μάς σερβίρει ένα έργο που μυρίζει οικογενειακή κλεισούρα, σκουριά παλιού έρωτα, λιβάνι εκκλησίας, νυχτολούλουδα επιταφίου, άδηλη αναπνοή σωμάτων και ψυχών που μαρτυρούν για την παρουσία τους εδώ κάτω στη γη. Μέσα στη δικτατορία της κακογουστιάς, ο Ανδρέας κομίζει μια αθωότητα που αγνοεί την ομορφιά της κι αυτό είναι που χρειαζόμαστε πάνω απ’ όλα.