ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΟΥ

“κοίταξε με! αν με είχες κοιτάξει θα με είχες αγαπήσει…”
“Αγία Εταίρα, Σαλώμη” Oscar Wilde

Παραμονή της εορτής του Ιωάννη του Βαπτιστή και ο κόσμος στους δρόμους ανταγωνίζεται, σύμφωνα με το έθιμο, ποιός θα ανάψει τη μεγαλύτερη φωτιά.
Αντίστοιχα, μέσα στο σπίτι, η Τζούλια με τον Ζαν ανάβουν τη δική τους φωτιά, κι ύστερα τρέμουν να περάσουν από μέσα της. Δύο άνθρωποι παλεύουν να σωθούν, παθιάζονται, ξεσκίζουν ο ένας τις σάρκες του άλλου, ικετεύουν να αγαπηθούν χωρίς πρώτα οι ίδιοι να έχουν αγαπήσει ούτε καν τον εαυτό τους. Σύντομα τα όρια μεταξύ τους λιώνουν και φτάνουν, έστω και στιγμιαία, στην εξίσωση. Εναλλάσσονται ανάμεσα στη ¨Κάθαρση” και την “‘Ύβρη”.
Παρακολουθώντας τους περιμένουμε πως η Τζούλια ως μία άλλη Σαλώμη θα ζητήσει την κεφαλή του Ζαν επί πίνακι, αντ΄ αυτού παραδίδει το δικό της κεφάλι στα πόδια του δικού της Ιωάννη που τελικά λυτρώνει μέσα από την θυσία της για να λυτρωθεί και η ίδια. Ταπεινώνεται για να υψωθεί, αρνούμενη να υποταχθεί στις επιταγές μίας κοινωνίας όπου γνωρίζει πως δεν ανήκει.

” Και είπε, όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί. Και αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί”
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο

Η Κριστίν, το τρίτο πρόσωπο του έργου, αποτελεί τη σταθερά, εκπροσωπώντας απόλυτα την μικροαστική τάξη του τότε και του τώρα.
Τρεις άνθρωποι, πρωταγωνιστές της δικής τους «Τραγωδίας» ,ορίζουν τον τρόπο ζωής τους μέσα από αυστηρούς κανόνες και καθορισμένες συμπεριφορές πάντα σε συνάρτηση με την τάξη και το φύλο τους. Οι κοινωνικές συνθήκες και οι προκαταλήψεις, που ακόμα και σήμερα μας εγκλωβίζουν.

«πάμε μακριά, σε μιαν άλλη χώρα, εκεί που υπάρχει πραγματική δημοκρατία, εκεί που θα σκύβουν μπροστά μου ακόμα και με τη στολή του υπηρέτη»
Δεσποινίς Τζούλια, Αugust Strindberg

Αποσπάσματα από την “Αγία Εταίρα , Σαλώμη” του Oscar Wilde και τα Ευαγγέλια της βίβλου συναντιούνται με το κείμενο του Strindberg και αναδεικνύουν την “ασφυξία” του ατόμου ως μια διαχρονική και οικουμενική κατάσταση.