Η ομάδα των ανθρώπων της τέχνης του θεάτρου που αναλαμβάνει την ευθύνη της επένδυσης, την μονόπρακτη θεατρική επαλήθευση των οιωνών του διαρκούς παρόντος στο θεατρικό κοινό της Αθήνας, είναι αποφασισμένη να τα καταφέρει, δηλώνει δεσμευμένη της ανάγκης να τα καταφέρει. Στο θέατρο του Νέου Κόσμου, η σοβαρή “προφητεία”, η έγκαιρη επαλήθευση των οιωνών του παρόντος στο όνομα της συνείδησης του “νέου κόσμου” που προαναγγέλλουν, δοκιμάζει τα όρια επιρροής της προτείνοντας ένα σχετικό τελετουργικό δίκαιο – ένα “κάτι” απλό και ξεκάθαρο – που στο ελάχιστο δεν προκαταβάλλει ή επιβάλλει. Απλά και μόνο, όπως πρέπει στη θεατρική συμπυκνωμένη σοφία, υποβάλλει.

egomiocy.blogspot.gr, 16/4/15

 

Η παράσταση που έχει σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Μυλωνάς αποκαλύπτει αυτόν τον ζοφερό κόσμο με ένταση και χιούμορ. Οι διάλογοι έχουν επίγνωση των σημερινών ορίων στην επικοινωνία των ανθρώπων, αποκαλύπτουν μεγεθυσμένες καταστάσεις που μας είναι βέβαια οικείες. Αλλά η παραμόρφωσή τους, η μεγέθυνσή τους αφήνουν περισσότερο χώρο στη σκέψη.

Παναγιώτης Φραντζής, 20/4/15

 

Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά είναι αναζωογονητική μέσα στη μανία της για επανάληψη. Δύο καρέκλες και τέσσερις τοίχοι, όλα από ξύλο, μετακινούνται συνεχώς και καταδεικνύουν τις αποστάσεις που υπάρχουν ανάμεσα στους τρεις χαρακτήρες, όπως επίσης και το πόσο περιχαρακωμένες από τους ίδιους τους εαυτούς τους είναι οι ζωές τους.

Γιάννης Μόσχος, clickatlife.gr, 23/4/15

 

Η παράσταση συναντιέται επιτυχώς με τον προβληματισμό του συγγραφέα και δεν είναι άπορος συναισθημάτων. Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά, βγάζει το λυγμό των εξαπατηθέντων πρώτα από τον εαυτό τους θυμάτων και μετά από το πολιτικό σύστημα. Βγάζει πολεμικές ιαχές, ανάπηρες κι απονεκρωμένες λέξεις που έσβησαν την μνήμη για να πονάει περισσότερο. Φωνάζει την ανησυχία, το φόβο που θεμελιώνει τα ερείπια του αστυνομευμένου και του αστυνομεύοντος.

Χαρά Κιούση, newsbeast.gr, 9/5/15