Συντελεστές Παράστασης:

• Κείμενο: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος
• Σκηνοθεσία / Δραματουργία: Γιώργος Παλούμπης
• Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου
• Κοστούμια: Ομάδα Boudoir
• Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
• Ηχητική επιμέλεια: Ανδρέας Μιχόπουλος
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Μιχάλης Ζαχαρίας
• Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
• Σχεδιασμός Αφίσας: Θωμάς Παπάζογλου

Ηθοποιοί:

• Στάθης Σταμουλακάτος
• Μάκης Παπαδημητράτος
• Θάνος Αλεξίου
• Κώστας Φυτίλης
• Στέλιος Δημόπουλος
• Αντώνης Τσιοτσιόπουλος

Μέσα από το φίλτρο ενός φαινομενικά «αθώου» παιχνιδιού μπάσκετ, αναφαίνεται η ψυχοσύνθεση ενός ανταγωνισμού που ενεδρεύει υποδόρια και καθοδηγεί τις πράξεις και τη στάση ζωής αυτών των αντρών. Η ιδιοτέλεια και το προσωπικό τους συμφέρον αποτελούν τον γνώμονα με βάση τον οποίο πράττουν -αναλογικά και η πλειονότητα των νεοελλήνων. Μια στάση ζωής που καταστρατηγεί κάθε στοιχείο δικαιοσύνης, καταλύοντας και ακυρώνοντας ταυτοχρόνως τη λειτουργία κάθε πολιτειακού θεσμού. Έτσι, η δραματουργία προβάλει με διαύγεια την εμπλοκή και διαπλοκή του «ανθρώπινου παράγοντα» σε κάθε επίπεδο του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτειακού μας βίου.[…..]
Η σκηνοθεσία (Γιώργος Παλούμπης) αφουγκράζεται τον εσωτερικό ρυθμό του κειμένου και αναδεικνύει τον ρεαλισμό του, στήνοντας ανεπιτήδευτα και λιτά, ένα ομαδικό παιχνίδι με μαεστρία. Οι σκηνές εναλλάσσονται με ταχύτητα, παλμό και φυσικότητα, όπως η μπάλα αλλάζει χέρια. Η δράση ξεδιπλώνεται σε όλη τη σκηνή καλύπτοντας όλες τις πιθανές «θέσεις» όπως ταιριάζει σε ένα παιχνίδι μπάσκετ, με την απαραίτητη ταχύτητα στην ανάληψη αποφάσεων, η οποία αυθορμήτως προσομοιάζεται με τη λήψη αποφάσεων στο παιχνίδι της ζωής. Το σκοτάδι λίγων δευτερολέπτων που μεσολαβεί σε κάποιες σκηνές, επιτρέπει στις αυθόρμητες σκέψεις του θεατή να έρθουν στην επιφάνεια. Τα στιγμιότυπα επενδύονται με ηχητικές επιλογές (Ανδρέας Μιχόπουλος) που εντείνουν κι επιτείνουν τα δρώμενα ενώ το σκηνικό (Ηλέκτρα Σταμπούλου) είναι απλό και λειτουργικό. Οι ηθοποιοί (Στάθης Σταμουλακάτος, Μάκης Παπαδημητράτος, Θάνος Αλεξίου, Κώστας Φυτίλης, Στέλιος Δημόπουλος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος) ερμηνεύουν με αξιοθαύμαστη ακρίβεια και αμεσότητα τους ρόλους τους υιοθετώντας, όλοι τους, έντονες χειρονομίες και κινήσεις που προσιδιάζουν όμως στην ελευθερία κινήσεων και στάσεων στον ανοιχτό χώρο ενός γηπέδου όπου έχουν προσέλθει για να εκτονωθούν από την καταπιεστική καθημερινότητα. Ίσως, η ένταση της φωνής τους να έπρεπε να μειωθεί, ιδιαιτέρως στο τέλος, διαφορετικά θα προσέλκυε την προσοχή των περιοίκων!
της Εύης Προύσαλη

μηδαμινές φορές δεν κοίταξα το ρολόι στο θέατρο. δεν έχω μεγαλύτερο γνώμονα από αυτό, για το αν μια παράσταση είναι καλή ή όχι. ναι, εδώ, όλα είναι υπέροχα άλλα. “άλλοι” ηθοποιοί, άλλο κείμενο, επιτέλους ρε μάγκα μου, κάτι άλλο στο “μια από τα ίδια” του θεάτρου. μακριά από δηθενιές. τα αγόρια δεν μεγαλώνουμε ποτέ-όσες αμαρτίες κι αν έχουμε κάβα. ένας κολλητός, σάββατο απόγευμα θα σε περιμένει πάντα, για να βάλεις τρίποντο. μην το υποτιμάς….
υ.γ. τεράστιο κρίμα που η πόλη δεν κατάλαβε δυο βράδια τί γινόταν θεατρικά (και αλίμονο δεν μιλάω μόνο για απλούς θεατές, αλλά ηθοποιούς, σπουδαστές, Καλών Τεχνών, δραματικές, εργαστήρια, καθηγητές αυτών, έναν ολόκληρο κύκλο ανθρώπων που θεωρούν τον εαυτό τους πρωταγωνιστή της σκηνής και βάλε) . δεν πειράζει… ας υπάρχουν και οι χαμένοι σε αυτή τη ζωή-να βουλιάζουν στις “κατά συνθήκη” παραστάσεις και να πατάνε like στα τετριμμένα του πολιτισμού….

Γιώργος Παπανικολάου

 

Το κείμενο του  Αντώνη Τσιοτσιόπουλου είναι σύγχρονο και ρεαλιστικό. Η γλώσσα καθημερινή και οικεία χωρίς καθωσπρεπισμούς και υπερβολές. Τις κωμικές στιγμές τις διαδέχεται το δράμα και τανάπαλιν, δημιουργώντας ένα σφιχτό ρυθμό που κρατάει αμείωτη την ένταση. Η σκηνοθετική προσέγγιση του Γιώργου Παλούμπη είναι πολύ προσεγμένη καθώς καταφέρνει να μεταδώσει την ένταση και την ατμόσφαιρα ενός κανονικού αγώνα μπάσκετ στο κοινό και ως «κόουτς» κατεβάζει στο γήπεδο μια ομάδα με ρεαλιστικά στοιχεία και αυθεντική παρεΐστικη συμπεριφορά.

Mix Grill Διαβάστε περισσότερα

 

Ένα θεατρικό έργο που μιλά για τις σχέσεις των ανθρώπων. Για τα μυστικά που κρατάμε για εμάς. Για μυστικά και τις συμφωνίες μεταξύ φίλων. Ένα θεατρικό έργο που κάνει τον θεατή να κοιτάξει πιο καθαρά τη σχέση του με τους φίλους του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο «Εθνικός Eλληνορώσων» αντιπροσωπεύει ένα μέρος της κοινωνίας που ζούμε. Όλοι θεωρούμε ότι έχουμε φίλους που γνωρίζουν τα πάντα για μας. Γνωρίζουν την αλήθεια μας. Ενώ στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν τίποτα για εμάς. Η παράσταση θα μας κάνει να πιστέψουμε ακόμα περισσότερο στις αληθινές φιλίες και να διώξουμε μακριά τις κάλπικες.
Ο «Εθνικός Ελληνορώσων» είναι μια ξεχωριστή παράσταση. Είναι μια παράσταση με ρυθμό. Δε χρειάζεται υπερβολικά σκηνικά ούτε υπερβολικές ερμηνείες παρά μόνο ένα απλό και πρωτότυπο σκηνικό με τις αληθινές ερμηνείες των ηθοποιών. Οι έξι αξιόλογοι ηθοποιοί (Στάθης Σταμουλακάτος, Μάκης Παπαδημητράτος, Θάνος Αλεξίου, Κώστας Φυτίλης, Στέλιος Δημόπουλος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος) παίζουν με την ψυχή τους. Βλέπεις το πάθος, το ταλέντο τους, τη ψυχή τους και την δουλειά που έχουν κάνει να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια των θεατών. Καταλαβαίνεις αμέσως ότι δεν έχεις να κάνεις με μια ακόμη παράσταση που μιλά για την φιλία, το μπούλινγκ, τα μυστικά αλλά με μια παράσταση που επικεντρώνεται όσο καμία άλλη στο αληθινό πρόβλημα. Η κίνηση των ηθοποιών, όπως και η σκηνοθεσία είναι πολύ τόσο μελετημένες ώστε τίποτα να μη φαίνεται ότι δεν έχει σχέση με τη σκηνή που διαδραματίζεται.

(Χριστίνα Γεωργιάδη 30/04/18 – https://www.maxmag.gr/theatro/kritikes-theatrikon-parastaseon/ethnikos-ellinoroson-sto-apo-michanis-theatro/)

 

Μια κωμωδία λίγο πικρή, λίγο γλυκιά, πασπαλισμένη με λίγο έγκλημα έκανε πρεμιέρα χθες απόγευμα.
Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία αναδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σας με τελική αποδοχή…
Γιατί όλα κάτι μας θυμίζουν…

(Alexia Vlara 23/04/18 – https://theatromusicbooks.blogspot.com/2018/04/blog-post_6.html)

Σπάνια ένα τόσο καλό νεοελληνικό έργο ευτυχεί σ’ ένα θέατρο συνερμηνείας και συνευθύνης.
Πώς ένα χαλαρό «μπασκετάκι» μεταξύ παιδικών φίλων καταλήγει σε ανθρωποφαγία; Μπορεί ένα έγκλημα να παραγραφεί εξίσου από το νόμο κι από τη συνείδηση όσων το διέπραξαν; Ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές; Τελικά, πώς κρίνεται κανείς «ηθικός» και πώς «ανήθικος»;
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που θέτει, με ιδιοφυές τρόπο, το νέο έργο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου , «Εθνικός Ελληνορώσων», όπου μέσα από το μαύρο χιούμορ και την ιδιοφυή πλοκή του, ο συγγραφέας χωρίς να κουνάει το δάκτυλο προβληματίζει ουσιαστικά με ένα σύγχρονο κείμενο – καθρέφτη της σημερινής Ελλάδας.
Από τα πρώτα λεπτά η παράσταση, που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Παλούμπης, καταφέρνει να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα με την πλατεία κι, όπως ένας πετυχημένος αγώνας μπάσκετ, παρακολουθείται από το κοινό με αμείωτο ενδιαφέρον.
Βασισμένος στον ρεαλισμό κι ακολουθώντας το «εδώ και τώρα» του κειμένου, στο οποίο υπογράφει και τη δραματουργία, ο σκηνοθέτης οδηγεί εντεχνιέντως τους έξι ηθοποιούς σε ένα φυσικό αποτέλεσμα, όπου υπάρχουν στιγμές, που δεν θα ήταν υπερβολή να πω, πως καθηλώνει.
Η ομάδα, η οποία κυριολεκτικά και μεταφορικά «ιδρώνει τη φανέλα», έχει μια ζηλευτή σκηνική επικοινωνία βάζοντας απανωτά τρίποντα με τις ερμηνείες των ηθοποιών – παικτών της, χαρίζοντας ένα θέατρο συνερμηνείας και συνευθύνης.

(Γιώτα Δημητριάδη 23/04/18 – http://www.texnes-plus.gr/index.php/theatro/eida/item/2772-eida-ton-ethniko-ellinoroson-se-skinothesia-giorgou-paloympi)

Πήγαμε στο θέατρο Από Μηχανής να δούμε την παράσταση, με τις καλύτερες των προθέσεων αφού σκηνοθετούσε ο Γιώργος Παλούμπης (που μας έχει εντυπωσιάσει με τις δουλειές του στο παρελθόν). Θεωρούσαμε ότι θα δούμε μια κωμωδία και η αλήθεια είναι ότι είδαμε μια εξαιρετική κωμωδία! Αλλά όχι μόνο… η παράσταση συνδύαζε με αριστοτεχνικό τρόπο τα κωμικά στοιχεία, με στοιχεία δράσης, δράματος, μυστηρίου και ανατροπών. Πρώτη φορά φεύγουμε από κωμική παράσταση, έχοντας χορτάσει γέλιο, αλλά ταυτόχρονα και γεμάτοι με… προβληματισμό και σκέψεις. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για μια κλασική ανάλαφρη κωμωδία… Θα γελάσετε με την καρδιά σας, αλλά και θα προβληματιστείτε…

(https://theatrinos.gr/parousiaseis/ethnikos-ellinoroson-apo-mixanis-review)

 

Οι ηθοποιοί ήταν απλώς καταπληκτικοί. Αν και παρακολούθησα την πρεμιέρα της παράστασης, ήταν όλοι τους πολύ δεμένοι μεταξύ τους και αυτό φάνηκε στον ειρμό της παράστασης, καθώς όλα λειτούργησαν ρολόι χωρίς καθόλου αμήχανες στιγμές. Το κείμενο σε παρέσερνε μαζί του από τις άκρως κωμικές σκηνές, στην οργή, στη θλίψη και πάλι από την αρχή. Δε σε άφηνε ούτε λεπτό να βαρεθείς και να κουραστείς γιατί ποτέ δεν ήσουν σίγουρος για το τι θα έβλεπες μετά. Οι φωτισμοί, καθώς και η μουσική, ήταν πολύ απλοί και πλαισίωναν όμορφα ό,τι συνέβαινε πάνω στη σκηνή χωρίς να σου αποσπούν το βλέμμα από το κύριο γεγονός.
«Εθνικός Ελληνορώσων»… Είναι μία από τις παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Έχει να δώσει πολλά σε όποιον τη δει, στον καθένα διαφορετικά. Γι’ αυτό λοιπόν, σπεύσατε!

(Σοφία Κοτσαλάρα – 24/04/18 – https://www.noizy.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7539:antapokrisi-ethnikos-ellinoroson )

Είναι συγκινητικό το πώς ένα τόσο μπρουτάλ νεοελληνικό έργο, όπως ο «Εθνικός Ελληνορώσων» του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, καταφέρνει τελικά να ψυχογραφήσει βαθιά τον σύγχρονο – όχι μόνο άνδρα- αλλά κι Ελληνα γενικότερα, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τον εαυτό του και με τη ζωή του ολόκληρη. Κι αυτό μέσω ενός πρίσματος που εκ πρώτης όψεως μοιάζει με μία απλή μαύρη κωμωδία που βγάζει πολύ γέλιο και σε επίπεδο καταστάσεων και σε επίπεδο ατάκας. Την ίδια στιγμή, το έργο είναι βαθιά ρεαλιστικό. Όχι μόνο σαν κείμενο αυτό καθεαυτό, αλλά και σαν σκηνοθετική αντιμετώπιση.
Ο Γιώργος Παλούμπης ακολουθώντας τη συνταγή του πρόσφατου εξαιρετικού «Χαρτοπόλεμου»ακολουθεί τους ήρωές του στις ανάσες τους. Τους βουτά κυριολεκτικά μέσα στη σύγχρονη πραγματικότητα και τους βάζει να διαντιδρούν σε χρόνους πραγματικούς. Σαν να είναι αυτοί οι ίδιοι, σαν να μην υποδύονται κάποιους άλλους, παρά τους εαυτούς τους.
Τις εντυπώσεις κλέβει ο εκρηκτικός Στάθης Σταμουλακάτος που, ως νονός της νύχτας, ναι μεν στις στιγμές του ασυγκράτητου θυμού του «θυμίζει» κάτι από το «Στέλλα Κοιμήσου», όμως «προχωρεί» υποκριτικά κι ένα βήμα παραπέρα, καθώς διαποτίζει την ερμηνεία του με άκρατο χιούμορ και βαθιά ανθρωπιά παράλληλα. Ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος στο ρόλο του δικηγόρου δίνει μία επίσης πολύ δυναμική ερμηνεία και καταφέρνει να ακολουθήσει τον ήρωά του σ΄όλες τις ψυχικές του μεταπτώσεις. Ο Θάνος Αλεξίου στο ρόλο του πιο «εύθραυστου» κτηνίατρου είναι πιο ήρεμος και -ίσως- πιο αναμενόμενος, έχει ωστόσο κάποιες πολύ δυνατές σκηνές ειρωνείας που αποσπούν το γέλιο του θεατή. Ο Κώστας Φυτίλης έδωσε μία ισορροπημένα ευαίσθητη ερμηνεία, ενώ ο Μάκης Παπαδημητράτος και ο Στέλιος Δημόπουλος καταφέρνουν να κινηθούν με μεγάλη υποκριτική άνεση στις μεταπτώσεις των ρόλων τους, χωρίς ωστόσο να επιτυγχάνουν την υπέρβαση.

(Γεωργία Οικονόμου 16/05/18 – http://tospirto.net/theater/ive_seen/33439)