«The Shell Game»

Συντελεστές παράστασης

• Μουσική: Γιώργος Δούσης
• Λιμπρέτο: Έρι Κύργια
• Σκηνοθεσία: Ράια Τσακηρίδη
• Μουσική διεύθυνση: Φώτης Μιχαλάκης
• Σκηνικά – Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
• Βοηθός Σκηνογράφου: Σοφία Παπαγεωργίου
• Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
• Κίνηση: Κορίνα Κόκκαλη        
• Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
• Μετάφραση λιμπρέτου: Παναγιώτης Μπουμπουράκας
• Βοηθός Σκηνοθέτη :Μαρία Ιωσηφίδου
• Βοηθός παραγωγής: Σίλια Κόη
• Πιάνο: Δημήτρης Μαρίνος, Μαρία Μυλαράκη

Διανομή                                     

• Α’ Γυναίκα: Διαμάντη Κριτσωτάκη
• Β’ Γυναίκα: Σοφία Παπαδημητροπούλου
• Α’ Άνδρας: Στρατής Στηλ
• Β’ Άνδρας: Μιχάλης Ψύρρας                                                   

Ευχαριστούμε το Ωδείο Αθηνών για την υποστήριξη του, τον Σπύρο Νάκα για την ευγενική χορηγία του πιάνο και την Dance & Ballet School Elisavet Georgoudi .

Βιογραφικό «Η ομάδα όπερας The Medium Project»

Η ομάδα όπερας The Medium Project ιδρύθηκε το 2013 ύστερα από πρωτοβουλία της σκηνοθέτιδος Ράιας Τσακηρίδη και του αρχιμουσικού Ανδρέα Τσελίκα. Στόχος της είναι η παρουσίαση λυρικών έργων του 20^ου και 21^ου αιώνα. Πειραματισμός, εφευρετικότητα και δημιουργικότητα είναι οι λέξεις

που οδηγούν την ομάδα με όραμα να φέρει τη σύγχρονη όπερα πιο κοντά στο ευρύ κοινό και να αναδείξει τις αξίες της στη σημερινή πραγματικότητα.

Στο ενεργητικό της ομάδας περιλαμβάνονται οι παραγωγές: «Το Μέντιουμ» του ΤζιανΚάρλο Μενότι, που ανέβηκε για τρεις διαδοχικές σαιζόν ξεκινώντας τον Οκτώβριο του 2013 με τεράστια επιτυχία στο θέατρο BETON7, στο Από μηχανής θέατρο και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το “Bon Appetit!” του αμερικανού συνθέτη Lee Hoiby που παρουσιάστηκε  το Σεπτέμβρη του 2015 στο Τελόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ σε πρώτη πανελλήνια, και ακολούθησε τον Μάρτιο του 2016 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και στο Θέατρο Στροβόλου στην Κύπρο. Το «Hin und Zuruck» του Paul Hindemith το 2015 στη Βοστώνη με το σύνολο ALEA III. Την όπερα του Γιώργου Δούση σε λιμπρέτο Έρις Κύργια «The Shell Game», μετά από ανάθεση της ομάδας στους δημιουργούς για νέα όπερα από Έλληνες καλλιτέχνες, τον Νοέμβρη του 2015 στο Θέατρο OLVIO αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές από τον τύπο και το κοινό. Το δημοφιλέστατο «Trouble in Tahiti» του Leonard Bernstein που παρουσιάστηκε με αξιοσημείωτη επιτυχία στο θέατρο Σημείο, και στο Φεστιβαλ Μεγάρου Γκύζη Σαντορίνης σημειώνοντας παράταση παραστάσεων, από τον Νοέμβριο του 2016 εως τον Φεβρουάριο του 2017. Την επιβλητική «Έντα Γκαμπλερ»  του Γιώργου Δούση σε λιμπρέτο Έρις Κύργια μετά από ανάθεση της ομάδας στους δημιουργούς για νέα όπερα στην Εναλλακτική σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τον Ιανουάριο του 2019. Στα μελλοντικά σχέδια της ομάδας ανήκουν συνεργασίες με σημαντικούς φορείς της Ελλάδας και του εξωτερικού.

«Το έργο του Δούση[…]εγγράφτηκε αβίαστα στο επιγονικό πεδίο του πολυσυλλεκτικού μεταμοντερνισμού.»

ΕφΣυν, Σβώλος 20/1/2016 

 

«[…] η εύστοχη, αφαιρετική σκηνοθεσία της Τσακηρίδη κατηύθυνε

μαεστρικά ένα θεατρικότατο παιχνίδι ερωτικών σχέσεων, μέσα από μία διδασκαλία αφηγηματικής ρευστότητας και χειρουργικής ακρίβειας, προσεγμένης σε κάθε λεπτομέρεια. […] Μακάρι τέτοιου βάθους και ποιότητας προετοιμασία να επενδυόταν συχνότερα στη χώρα μας»

Αθηνόραμα, Χωριατάκης 15/1/2016

 

«Προσωπικά, ένοιωσα την ανάγκη να θέλω να ξαναδώ το “Shell Game” – γιατί είναι από αυτά τα μικρά κομψοτεχνήματα – τα σχεδόν αριστουργηματικά σε κάθε τους μικρή λεπτομέρεια που σε ωθούν σε σκέψη. Αυτό δεν είναι η τέχνη;»

Αθηνόραμα, Χαρωνίτης 20/1/2016

 

Είδαμε το “The Shell Game” Άραγε οι σχέσεις είναι ένα παιχνίδι; Πώς μπαίνουμε μέσα σ’ αυτές;

Μέσα σ’αυτό το Όνειρο που με μεθά!

Αγάπησα ποτέ;

Εμείς…Εμείς!

Ναι, αλλά μ’ αγαπάς;

Θα φτιάξουν τα πράγματα…

Τ’ αντικείμενα αποκτούν πολλές φορές ένα ιδιαίτερο νόημα, ένα νόημα προσωπικό. Κι αυτό το νόημα τους το δίνουμε Εμείς. Ένα κοχύλι που μαζέψαμε από την ακροθαλασσιά, μας ταξιδεύει σε μια αγαπημένη στιγμή και δεν θέλουμε να το αποχωριστούμε ποτέ. Το ίδιο το αντικείμενο, το κοχύλι που αγαπήσαμε τόσο πολύ, σ’ έναν επερχόμενο χωρισμό μετατρέπεται σε οδυνηρή ανάμνηση, σε αυτή της οδύνης της απώλειας και δεν θέλουμε να το βλέπουμε μπροστά μας. Αυτή η σκέψη υπήρξε η πηγή έμπνευσης και η αφετηρία για να διηγηθούμε μια ιστορία σχέσεων.

Στον εαυτό μου απλώς φαντάζω εκείνο το μικρό παιδί

Στη θάλασσα…

Μια ιστορία που είναι τόσο σύγχρονη όσο και διαχρονική όπως οι ποιότητες του έρωτα. Μια ιστορία, παρόμοια με αυτή του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας που συγκλονίζει. Ο τίτλος του έργου: Τhe Shell Game προέρχεται από το παιχνίδι του –παπά- από την αρχική μορφή όμως του παιχνιδιού, αυτή που παιζόταν με τρία κοχύλια κι ένα μπιζέλι.

Άραγε οι σχέσεις είναι ένα παιχνίδι;

Πώς μπαίνουμε μέσα σ’ αυτές;

Με τα δύο πόδια ή με το ένα;
Σαν παιδιά που έχουμε τη διάθεση να γνωρίσουμε, να πειραματιστούμε, να εξελιχθούμε, να ζήσουμε ή σαν τζογαδόροι με την αίσθηση του απατεώνα, με το φόβο της προδοσίας και της εγκατάλειψης που έχουμε βιώσει στο παρελθόν;

Όλα αυτά είναι Έρωτας! Όλα αυτά είναι Ζωή. Εμείς δεν κρίνουμε. Αγαπάμε τη ζωή ως έχει…
Γι’ αυτό παρουσιάζεται ένα έργο μέσα από δύο όψεις. Μέσα από δύο εαυτούς. Επί σκηνής βλέπουμε ένα ζευγάρι επί δύο σ’ ένα κύκλο σχέσεων. Στο βάθος ένα φωτεινό τετράγωνο για να χωρέσει το παιχνίδι που οι θεατές επιλέγουν να φωτίσουν.

Η μουσική του έργου αποδίδεται με μια μουσική γλώσσα άμεση, στον απόηχο της λυρικότητας του ύστερου Ρομαντισμού, αλλά και του ρυθμικού πλούτου του ευρύτερου χώρου της jazz μουσικής. Λιτή και διαυγής, αλλά συνάμα δυναμική, ενθουσιώδης και παρορμητική, η μουσική σκιαγραφεί δύο ρόλους από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες: οι εσωτερικές ψυχολογικές διεργασίες που δημιουργεί ο έρωτας, το πάθος, η ζήλεια και το μίσος, η άνοδος και παρακμή των ανθρώπινων σχέσεων εξιστορούνται υπό το πρίσμα μιας σύγχρονης μουσικής θεώρησης.

Περισσότερα
athens-art.gr