Λίγα λόγια  για το έργο

Η Ζωή, η ηρωίδα του έργου, πέρασε «Δια Πυρ(αι) ός και σιδήρου» από τη μέρα που την βρήκαν νεογέννητη σαν «πεταμένο σκατό» στο κατώφλι κάποιου χωριάτικου σπιτιού. Πότε από δω, πότε από κει κατέληξε, πάμφτωχη κι αγράμματη, παραδουλεύτρα σε οίκο ανοχής. Αστεφάνωτη και με παιδιά νόθα έζησε μια «Ζωή…χαρισάμενη» ανάμεσα σε πόρνες, σωματέμπορους, μαυραγορίτες, προδότες και μ΄όλα τ΄αποβράσματα της κοινωνίας. Γνώρισε τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο, την κατοχή, τον εμφύλιο σπαραγμό και όλη τη ζοφερή μετεμφυλιακή περίοδο.

Σε μια Ελλάδα εξαθλιωμένη πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, κατόρθωσε με το παντοδύναμο μητρικό της ένστικτο να μεγαλώσει και να αποκαταστήσει μόνη τα παιδιά της.  Έχοντας έμφυτο το αίσθημα της αυταπάρνησης, της γενναιοψυχίας και του αυτοσαρκασμού βγήκε νικήτρια στη ζωή και τελικά αναδεικνύεται πρόσωπο ιερό, σεβαστό, όπως τόσες και τόσες γυναίκες που βίωσαν κι αυτές μια «Ζωή …χαρισάμενη!».

Ενθουσιώδεις κριτικές απέσπασε και η ερμηνεία της Αγγελικής Λεμονή, καθώς  της απονεμήθηκε το 1^ο Βραβείο Ερμηνείας γυναικείου ρόλου, για το ίδιο έργο. «Πρόκειται για μοναδικό φαινόμενο εκφραστικής υποκριτικής». «Καμιά άλλη ηθοποιός δεν θα μπορούσε να παίξει αυτόν τον γιγαντιαίο ρόλο, να σηκώσει στους ώμους της, ένα συγγραφικό άτλαντα, εκτός από την Αγγελική Λεμονή», ανέφερε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. 

Ο Κώστας Τσιάνος, απέσπασε για το έργο αυτό, στην απονομή Θεατρικών Βραβείων της «ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ – ΚΟΡΦΙΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ – 2017», που δόθηκαν στο «ΘΕΑΤΡΟ ΒΕΜΠΟ», το 1^ο Βραβείο καλύτερου Θεατρικού έργου της χρονιάς 2017 και επίσης τιμήθηκε, με το έπαθλο «Αλέξης Μινωτής», για όλη την Θεατρική του πορεία.

Εξαιρετικό το κείμενο που έγραψε ο Κώστας Τσιάνος κι έξοχος ο τρόπος που το ανέβασε. Η σκηνή που η ηρωϊδα του πηγαίνει το νυφικό της πέπλο αγκαλιά στο κρεβάτι είναι σπουδαία, επεσήμανε ο Βασίλης Μπουζιώτης.