ΖΑΝ ΚΑΙ ΒΕΑΤΡΙΚΗ

Το Έργο: Η Βεατρίκη , μία γυναίκα που θυμίζει την Ραπουνζέλ, την Μις Χάβισαμ και άλλοτε την κοπέλα από το διπλανό διαμέρισμα, ζει στο αστικό διαμέρισμα ενός ουρανοξύστη που μετράει 33 ορόφους. Ο ουρανοξύστης εγκαταλελειμμένος κι η μοναξιά διατρέχει κάθε του τετραγωνικό. Βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής, όπως οι πριγκίπισσες στα παραμύθια. Αναμένει εκείνον τον έναν που θα την σαγηνεύσει, θα την συγκινήσει, θα την αποπλανήσει, γιατί όπως η ίδια ψελλίζει: ένας άντρας με αυτόν τον τρόπο κάνει μια γυναίκα να τον αγαπά. Γεμίζει την πόλη με αφίσες και μια αγγελία που αναζητά αυτόν τον τέλειο άνδρα που θα την τραβήξει από τη μοναξιά της και υπογραμμίζει πως θα δώσει αμοιβή σε όποιον τα καταφέρει. Ο τελευταίος ~ίσως~ υποψήφιος καταφθάνει και η ανάβασή του στον 33ο όροφο γίνεται χωρίς ανάσα…μιας και στα παραμύθια δεν υπάρχουν ασανσέρ. Εκείνος , ο Ζαν, συστήνεται σαν κυνηγός αμοιβών και έτοιμος να υποβάλλει τον εαυτό του στις τρεις δοκιμασίες που θα τον φέρουν πιο κοντά στην μεγάλη αμοιβή. Ένα διαμέρισμα παραμυθιού που μετατρέπεται σε μία πραγματική παγίδα και μία συνάντηση που μεταβάλλεται σε μία οδυνηρή μονομαχία και μας κάνει να αναρωτιόμαστε: Πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για μην νιώθει μόνος;… και…Άραγε, θα ήταν αρκετό να πιστέψουμε στην αγάπη για να την κάνουμε να υπάρξει; Μία ψευδώς ρομαντική , τρυφερά σκληρή αλλά κυρίως Θλιβερή Κωμωδία.