Συντελεστές Παράστασης:

• Κείμενο: Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης
• Σκηνοθεσία/Βίντεο: Σεβαστιάνα Αναγνωστοπούλου
• Με τη Θεοδώρα Τζήμου
• Κοστούμια: Μιράντα Θεοδωρίδου
• Μουσική: Μαριλένα Ορφανού (Someone Who Isn’t Me)
• Διεύθυνση φωτογραφίας/Still photography/Σχεδιασμός φώτων: Νίκος Βούλγαρης
• Μοντάζ: Θοδωρής Καπετανάκης
• Σχεδιασμός βιντεοπροβολής/ Mapping: Διονύσης Σιδηροκαστρίτης
• Γραφιστικά: Θεόδωρος Γιαλάογλου
• Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ιωάννα Ιακωβίδη

Είδαμε Την Παράσταση ‘Λα Πουπέ’ Στο Από Μηχανής Θέατρο
By Λουκάς Κούτρας aka Λουκάνθρωπος / Με τα ματια του θεατη / Δευτέρα, 04 Μαρτίου 2019 14:19
Η Ρίκα δεν είναι μοδίστρα. Ράβει ρούχα για κούκλες. Ή και για κορίτσια που θέλουν να ντύνονται σαν κούκλες. Ή και μεγαλύτερα ακόμα κορίτσια, αρκεί να θέλουν να μοιάζουν με κούκλες. Είναι ευγενική και ήσυχη, μέχρι που ένα κουτί λαχταριστά αμυγδαλωτά, φέρνει τα πάνω κάτω.

Ο κόσμος της διαταράσσεται και μικραίνει, τόσο που δεν φαίνεται να χωρά πια την ευγένειά της. Θα ψάξει για σύμμαχο, αφηγούμενη την παρεξήγηση στον καρακουτσομπόλη ψιλικατζή της γειτονιάς της πελάτισσάς της, αλλά κι αυτός μεταμορφώνεται σε μία ακόμα κυρία Νέλλη, οργισμένη μαζί της. Ξαφνιασμένη, θα βρεθεί ανάμεσα στα αυτοκίνητα, σα σαστισμένος πεζικάριος μπροστά σε ίλη ιππικού που επελαύνει με παρρησία.

Πολύ θέλει ο άνθρωπος;

Μια παράσταση που συνδυάζει τον μονόλογο, την προβολή εικόνων και το τραγούδι. Μαζί με τον φωτισμό, δημιουργείται η κατάλληλη ατμόσφαιρα, ενισχύοντας τις εικόνες που δημιουργεί η αφήγηση. Για τη Θεοδώρα Τζήμου, τι να πεις; Σε ρουφάει σαν τουρμπίνα στον κόσμο της Ρίκας, που ντύνει κούκλες, απ’ τις πρώτες κιόλας φράσεις. Σου ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της, της ψυχής της, έτσι που σε δέκα λεπτά νομίζεις ότι ξέρεις τη Ρίκα από τα μαθητικά σου χρόνια.

Τα 90 λεπτά που διαρκεί η παράσταση, μπορεί να σου φαίνονται πολλά, μιας και είναι μονόλογος, αλλά δεν είναι. Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς, αν τρέχει ο χρόνος, ο ρυθμός είναι καταιγιστικός, εκεί που πρέπει, και μεταβάλλεται κάποιες στιγμές, για να πάρεις μια ανάσα. Ο λόγος κυρίαρχος, κατανοητός, με μία ένταση στο κορμί που λες ότι, δεν μπορεί, θα κρασάρει η γυναίκα από στιγμή σε στιγμή. Απίστευτη!

Περισσότερα εδώ.

Λουκάς Κούτρας aka Λουκάνθρωπος, Φεβρουάριος 2019

Επίσημη πρεμιέρα  είχε το απόγευμα της Δευτέρας η παράσταση «Λα πουπέ» στο Από Μηχανής Θέατρο και το radioalchemy βρέθηκε εκεί για να την παρακολουθήσει. Πρόκειται για το εμβληματικό έργο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη που δέκα χρόνια μετά την πρώτη του παράσταση, επιστρέφει στο θεατρικό σανίδι με την ανανεωμένη σκηνοθετική ματιά της Σεβαστιάνας Αναγνωστοπούλου και πρωταγωνίστρια τη Θεοδώρα Τζήμου.

Το «Λα πουπέ» γράφτηκε από το Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη το 2007 και παραμένει επίκαιρο μέχρι σήμερα. Αφορά την ιστορία της Ρίκας, μιας μοδίστρας που φτιάχνει ρούχα για κούκλες και για κοριτσάκια και για μεγαλύτερα κορίτσια που τα ρούχα τους μοιάζουν κουκλίστικα. Στην ουσία, πρόκειται για ένα μονόλογο της ηρωίδας όπου εξιστορεί τις εσωτερικές της διαδρομές, τα τραύματα, τα σκοτάδια της μέχρι να ανακαλύψει το δρόμο προς το φως και την προσωπική της λύτρωση.

Γιατί να μην μπορεί η Ρίκα να επισκεφτεί την κυρία Νέλλη; Τί γράφει το γράμμα της; Τι κρύβει στα σκοτάδια του διαμερίσματος – οχυρού της; Πόσα σοκολατάκια επιτρέπονται; Γιατί οι οδηγοί είναι το χειρότερο είδος ανθρώπου; Τι πιο ωραίο από χυμό βύσσινο στο χάρτινο; Φορέματα για κούκλες ή για κοριτσάκια; Αυτά και άλλα πολλά εξιστορεί η Ρίκα επί σκηνής σε μια εξομολόγηση γεμάτη ψέματα και αλήθειες που καθρεφτίζουν τους δικούς μας εσωτερικούς φόβους και τις ανησυχίες που διστάζουμε να ξεστομίσουμε. Η ευφυΐα του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη είναι εμφανής όχι μόνο στον τρόπο γραφής του αλλά και στο γεγονός ότι τόλμησε να πλάσει έναν χαρακτήρα που ο θεατής είτε τον λατρεύει και ταυτίζεται μαζί του, είτε τον αντιπαθεί. Σε καμία περίπτωση πάντως η Ρίκα δεν είναι μια ηρωίδα που μπορεί να αφήσει κάποιον αδιάφορο.

Και πώς θα ήταν αυτό δυνατόν άλλωστε αφού η Θεοδώρα Τζήμου ενσαρκώνει το συγκεκριμένο ρόλο. Η ηθοποιός διαθέτει ένα πολύ ιδιαίτερο υποκριτικό ταλέντο που κάνει τον κάθε της ρόλο ξεχωριστό. Έτσι κι εδώ, η πρωταγωνίστρια κατάφερε με την ισορροπημένη της ερμηνεία και τις άφθονες εναλλαγές συναισθημάτων να κάνει τον θεατή να μην μπορεί να πάρει τα μάτια του από αυτό το αλλόκοτο πλάσμα που έκανε το δικό του αγώνα να βρει τον εαυτό του και να βγει από τη γυάλα που ζούσε ασφαλής μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Στο σκηνοθετικό τιμόνι αλλά και στην επιμέλεια των βίντεο της παράστασης βρίσκεται η Σεβαστιάνα Αναγνωστοπούλου που ομολογουμένως προσέγγισε το έργο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη από μια διαφορετική οπτική γωνία. Η σκηνοθετική της ματιά ήταν φρέσκια, σύγχρονη και το άφθονο οπτικοακουστικό υλικό που επέλεξε να ενσωματώσει έδωσε στο σύνολο της παράστασης έναν αέρα ανανέωσης. Η σκηνοθέτις εστίασε στην εσωτερική μάχη της πρωταγωνίστριας φωτίζοντας περίτεχνα τα σκοτάδια της και οδηγώντας την παράλληλα σε ένα λυτρωτικό φινάλε. Η παράσταση είχε γρήγορο ρυθμό και  συναισθηματικές εναλλαγές που η πρωταγωνίστρια κατόρθωσε να υπηρετήσει ευλαβικά.

Το μόνο που μας «κλώτσησε» στο σύνολο του θεάματος που παρακολουθήσαμε ήταν η ενσωμάτωση τραγουδιών στην παράσταση και η υπερβολικά δυνατή μουσική που περισσότερο μας αποπροσανατόλιζε, παρά μας έβαζε ενεργά στη δράση της ηρωίδας.

Την επίσημη πρεμιέρα της παράστασης τίμησε με την παρουσία του πλήθος κόσμου και καλλιτεχνών. Ανάμεσά τους ξεχωρίσαμε τη Βίκυ Σταυροπούλου, τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, τη Μαρία Κωνσταντάκη, την Πέμυ Ζούνη και το Μηνά Βιντιάδη.

Στο σύνολό της, η παράσταση «Λα πουπέ» αξίζει την προσοχή σας για τον εμβληματικό λόγο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, την σύγχρονη σκηνοθεσία της Σεβαστιάνας Αναγνωστοπούλου και την ιδιαίτερη «Ρίκα» της Θεοδώρας Τζήμου επί σκηνής.

Καλή σας θέαση! Από τη Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη